امشب مثل هر شب با عرفان-پسر کلانم- کتاب داستان مکتب اش را با هم می خواندیم، موضوع کتاب راجع به آتش سوزی جنگل ها بود موضوعی که هر ساله در استرالیا تکرار می شود و هزاران هکتار جنگل در فصل تابست...ان طعمه حریق می شود؛ ولی در این کتاب گفته شده بود که جنگل بعد از ختم آتش سوزی نمی میرد، مردن جنگل یک تصور است، گرمای آتش سبب می شود که تخم درختان از مخروط ها جدا شده به زمین پخش شود، خاکستر حاصل از آتش سوزی تبدیل به کود می شود که برای رشد دانه ها خیلی مفید است و پوست درختان هم مانع از آسیب تنه درخت می شود، ریشه ها زنده است؛ و با باریدن باران در فصل پاییز و زمستان جنگل دوباره زنده می گردد؛ این داستان مرا به فکر فرو برد ما همواره در ادبیات تاریخی و دینی خود از این جنس حرف ها زیاد داریم که می تواند الهام بخش حرکت و زندگی ما بعد از به ظاهر شکست در زندگی مان می تواند باشد اما عمیقن به آن فکر نکرده ایم و مصداقی ندیده ایم، واقعیت جنگل های استرالیا ما را بیشتر به این مصادیق و قدرت خداوندگار آشنا می کند تا باشد که درسی از آن بگیریم؛ برای نمونه چند تا از عکس های این رویداد را هم از اینترنت پیدا کردم که با شما شریک می کنم.
No comments:
Post a Comment