حادثه ترافیکی

۳۱ اکتوبر ۲۰۱۵

امروز یکی از روزهای تلخ و اندوه باری بود برای جامعه هزاره های ملبورن؛ روزی که همه جمع شده بودند برای تدفین یک نوجوان که در دو روز قبل در حادثه دلخراش ترافیکی جان به جان آفرین تسلیم کرد.
 راحله علی دختر خانم شانزده ساله ای که با دنیایی آرزو و استعداد و امکانات جمع ما را ترک کرد؛

راحله از شاگردان مکتب دری پیام بود مکتبی که حقیر نیز سهم کوچکی در اداره آن دارم، مکتبی که برای زنده نگهداشتن فرهنگ، زبان مادری، عنعنات و عقاید نسل های آینده ایجاد شده و روزهای شنبه دایر می گردد، اما امروز با غم و اندوه این مکتب دایر شد، بجای راحله همصنفی هایش عکس وی را در کلاس درس روی چوکی خالی اش گذاشتند و شمعی را به یادش روشن کردند؛

بعد از ظهر هم همه از جمله دوستانش برای آخرین بار وی را تا آرامگاه ابدی بدرقه کردند در قبرستان اسپرینگ ول، آرامگاهی که اموات مسلمانان ترک، عرب، افغان، آلبانیایی و ... در کنار اموات سایر ادیان چون یهودی ها، مسیحی ها و بودایی ها، چینانی هاو ... آرام خوابیده اند؛

علی مدد رضایی، یکی از روحانیون مخلص، زحمتکش و دلسوز جامعه مان تلقین خواند اما چندین بار بغض امان اش نداد و تلقین را همراه گریه و اندوه خواند و دیگران نیز او را همراهی کردند مردان و زنان همه گریه می کردند من کمتر گریه مردان را هنگام خاکسپاری دیده ام اما امروز فرق داشت داغ یک دختر جوان با دنیایی آرزو که ناگهانی در یک حادثه جان اش را از دست داده بود بر شانه های همه سنگینی می کرد.

مدیر و چندین معلم مکتب دولتی و نیز چند تن از دوستان خارجی راحله نیز با شاخه های گل آمده بودند برای وداع و احترام؛

اما این حادثه می تواند برای جامعه ما درس های زیادی داشته باشد اول اینکه خانواده ها باید بیشتر مواظب و مراقب اطفال و فرزندان شان باشند و مقررات ایمنی را دایمن گوشزد و عملن تمرین نمایند و همواره به آنها قوانین و مقررات ترافیکی و عبور از جاده را یاد دهند، حادثه یاد شده هنگام عبور شب هنگام از عرض یک اتوبان در محلی غیر مجاز برای عابر پیاده صورت گرفته بود اتوبانی که سرعت وسایط 80 می باشد؛

اینجا در مناطق مسکونی سرک ها و جاده های مختلف با سرعت های مختلف دارد 40، 50، 60 و 80 که هنگام عبور از عرض خیابان در سرعت های 60 و 80 حتمن باید از محل های مجاز که چراغ ترافیکی دارند باید عبور کرد، خوب؛ غفلت یا سهل انگاری این مقررات چنین حادثه المناکی را پدید آورد جامعه ما را از یکی از بهترین استعدادهای علمی آینده محروم کرد استعدادی که در چنین زمینه و امکاناتی آینده درخشان در انتظارش بود که نمی بایست چنین زود هنگام رحل سفر بر بندد.

و درس هایی دیگر اینکه جامعه، خانواده ها و والدین باید قدر فرزندان و آینده سازان خود را بیشتر بدانند و برای سلامتی، رشد استعدادها و ظرفیت های علمی، هنری و ورزشی آنان بکوشند، وقت بیشتر با آنها بگذارند و برای رشد آنها سرمایه گذاری و مصرف کنند، صحت و سلامتی آنها را مد نظر بگیرند برای حمل و نقل آنها از وسایط نقلیه شان استفاده کنند و یا هنگام پیاده روی یا ورزش از مکان های در نظر گرفته شده که کم هم نیستند استفاده کنند.
 و نکاتی دیگر ...